Pismo z dzieciństwa – „Już Czytam!”

W życiu każdego młodego człowieka nadchodzi czas, gdy zaczyna samodzielnie sięgać po lekturę. W latach 90. ukazywało się pismo idealne dla początkujących (i nie tylko) czytelników. Miesięcznik „Już Czytam!” dostępny na polskim rynku od października 1993 r. był edycją francuskiego periodyku „J’aime lire” (tłum. „Lubię czytać”) wydawanego przez Bayard Presse, który we Francji ukazuje się nieprzerwanie od 1977 r. [1].

Każdy numer „Już Czytam!” składał się z trzech stałych części:

1) opowiadania,

2) gier, zabaw, zagadek umysłowych i konkursów (przez które przeprowadzał nas Jaś Kreseczka),

3) komiksu, którego bohaterami było rodzeństwo - Jacek i Tosia Gołąbkowie (w oryginale: Tom-Tom i Nana).

Opowiadanie zazwyczaj zajmowało 2/3 objętości pisma; kolorowe i zabawne ilustracje wabiły wzrok dzieci, a wszystkie trudniejsze wyrazy użyte w tekście były objaśniane w przypisach. Idealny dla młodego czytelnika był dobór czcionki – bezszeryfowej, dużej, czytelnej. Tematyka opowiadań była bardzo różnorodna. Autorzy poruszali problemy przyjaźni, dobroci, stosunków rodzinnych i rówieśniczych. Bohaterem opowiadań z grudnia często był Święty Mikołaj.

Czasopismo przestano wydawać w grudniu 1998 r., po ukazaniu się 63 numerów (według numeracji 62 – wystąpił błąd i w 1996 r. pojawiły się 2 numery 32). Początkowy nakład wynosił 100 tysięcy egzemplarzy, jednak systematycznie zmniejszał się do końca 1997 r. (53 tys.)[2]. „Już Czytam!” początkowo wydawane było przez Prószyńskiego i S-kę; w 1996 r. pismo sygnowane było przez Baj-Pros, jednak prenumerata w dalszym ciągu odbywała się za pośrednictwem wydawnictwa Prószyński i S-ka – nie podano wprost instytucji wydawniczej. Pod koniec roku jako wydawca figurował jedynie Baj-Pros Spółka z o.o., co utrzymało się do końca 1997 r. [3]. Przez 5 lat ukazywania się periodyku, jego redaktorem naczelnym była Agata Niewiarowska (redaktor naczelna również innego pisma dla dzieci: „Bęc”, wydawanego w latach 1992-1996 przez grupę Prószyński i S-ka).

„J’aime lire” ukazuje się do dziś. W odróżnieniu od edycji polskiej, w dalszym ciągu się rozwija, powstają dodatkowe tytuły z tej serii. Od tego roku wydawany jest magazyn „J’aime lire Max”, przekształcony z pisma „Dlire” (przeznaczony jest dla dzieci w wieku 9-13 lat). Bayard Presse oferuje również czasopismo „Mes premiers J’aime lire” dedykowane najmłodszym czytelnikom (6 lat) [4].

„J’aime lire” obecne jest także w Internecie: na facebooku, gdzie zamieszczane są fragmenty opowiadań i komiksów z najnowszych numerów oraz na oficjalnej stronie internetowej (http://www.jaimelire.com/), gdzie oprócz ogólnych informacji na temat tytułów z serii, oferty prenumeraty oraz porad dla rodziców (np. jak przekonać dziecko do czytania) można wykupić dostęp do interaktywnej platformy Bayam (gry i zabawy edukacyjne, filmy dokumentalne, nauka historii i przyrody w przystępnej formie) oraz do biblioteki cyfrowej dla dzieci w wieku od 3 do 12 lat.

Pozostaje żałować, że pismo nie ukazuje się już w Polsce. Dostarczyło mnie, jako dziecku, wiele radości podczas czytania opowiadań oraz śledzenia przygód Jacka i Tosi. Mam tylko nadzieję, że prasa dziecięca ukazująca się obecnie na rynku podobnie wpływa na zainteresowanie czytelnictwem najmłodszych.

Agnieszka Siwocha

_________________________

[1] Jego nakład osiąga 2 mln egzemplarzy.

[2] Dane z okładek: nr 8/1994 – 90 tys., nr 8/1995 – 80 tys., nr 11/1995 – 53 tys.; średni nakład jednorazowy pisma wg ZDKP: 1994 r. – 89603, styczeń-czerwiec 1995 r. – 78 983. Brak danych za rok 1998.

[3] Brak danych za rok 1998.

[4] http://www.jaimelire.com/Les-offres-d-abonnement.